زنی بعد از پیوند حنجره، صدایش را بازیافت

زنی در آمریکا بعد از یک عمل جراحی کم سابقه پیوند حنجره، موفق شد پس از یازده سال صحبت کند.

این عمل جراحی در ایالت کالیفرنیا انجام شده و “برندا جنسن” آن را معجزه ای می‌داند که موجب احیای زندگی او شده است.

سیزده روز بعد از این عمل جراحی خانم جنسن که ۵۲ ساله است، توانست اولین کلمات را بعد از یازده سال بر زبان آورد: “صبح بخیر، من می‌خواهم به خانه بروم”.

این اولین بار است که حنجره و نای انسان به طور همزمان پیوند زده شده است.

تنها یک بار قبل در سال ۱۹۹۸ میلادی در بیمارستانی در کلیولند آمریکا، جراحان موفق شده بودند که پیوند حنجره را با موفقیت انجام دهند.

از سال ۱۹۹۹ میلادی که حنجره خانم جنسن در حین یک عمل جراحی آسیب دید، او دیگر قادر نبود بدون استفاده از ابزار پزشکی صحبت کند.

استفاده از لوله باز کننده مسیر تنفس، به بافت‌‌‌های گلو صدمه زده و تنفس او را مختل کرده بود.

از آن موقع خانم جنسن دیگر نمی‌توانست بو غذا را متوجه شود یا طمع غذا را بچشد، فقط می‌توانست به کمک این لوله از طریق نای خود تنفس کرده و با کمک یک دستگاه صوتی الکترونیکی صحبت کند.

جراحی کم سابقه

در ماه اکتبر سال، جراحان دانشگاه کالیفرنیا (دیویس)، حنجره، غده تیروئید و شش سانتیمتر از نای یک اهدا کننده را از گلوی او خارج کردند. سپس در یک عمل جراحی که هجده ساعت به طول انجامید این اعضاء را به گلوی خانم جنسن پیوند زدند.

سیزده روز بعد از این عمل پیوند حنجره، او توانست کلماتی را با صدای گرفته بیان کند اما حالا می‌تواند به راحتی و برای مدت طولانی صحبت کند.

خانم جنسن که اکنون می‌تواند دوباره به طور طبیعی غذا بخورد می‌گوید که به سختی تمرین می‌کند تا عضلات مربوط به بلعیدن غذا را در گلوی خود تقویت کند.

پروفسور مارتین، استاد دانشگاه در لندن که یکی از اعضای تیم جراحی هم بوده، می‌گوید: “حنجره یکی از پیچیده ترین اعضای عصبی-عضلانی بدن است.”

او افزود: “ما یاد گرفتیم طوری اعصاب را ترمیم کنیم که حتی اعضای پیچیده بدن را هم دوباره فعال کند، این موفقیت به پیشرفت عمل پیوند صورت کمک می‌کند و در زمینه پیشرفت مهندسی بافت هم بسیار مهم خواهد بود.”

با این همه عمل پیوند حنجره هرچند که کیفیت زندگی را بهتر می‌کند، اما موجب نجات از مرگ نخواهد شد. همه افرادی که عضو پیوندی دریافت می‌کنند، باید تا آخر عمر خود از داروهایی استفاده کنند که موجب می‌شود بدن عضو پیوند شده را جسم خارجی محسوب نکرده و دستگاه ایمنی بدن با آن به عنوان یک مهاجم برخورد نکند. این داروها می‌تواند باعث کاهش طول عمر شود.

یکی از دلایلی که تیم جراحی، خانم جنسن را برای این عمل پیوند مناسب تشخیص دادند این بود که او از چهار سال قبل تاکنون به دلیل پیوند لوزالمعده و کلیه از این داروها استفاده می‌کند و بدنش نشان داده است که با پیوند عضو مشکلی ندارد.

پروفسور پیتر بلافسکی یکی از اعضای تیم جراحی خانم جنسن می‌گوید که برندا یک کاندیدای استثنایی برای این پیوند بود، چون که او به شدت انگیزه این کار را داشت.

بخش علمی‌بی بی سی